نتایج انسولین سریع الاثرتر آسپارت در برابر NovoRapid®یا انسولین آسپارت

14 ژوئن 2016- نتایج کامل دو کارآزمایی فازسوم a، درارزیابی انسولین سریع الاثرتر آسپارت در افراد مبتلا به دیابت نوع 1(onset 1) و افراد مبتلا به دیابت نوع 2 (onset 2) در هفتاد و ششمین  نشست سالانه ی انجمن دیابت آمریکا در نیواورلئان ارائه گردید.

نتایج این کارآزمایی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 1، نشان می دهد مقدار هموگلوبین A1Cو کنترل قندخون 2 ساعت پس از غذا(PPG) در افراد بزرگسال تحت درمان با "انسولین سریع الاثر آسپارت" در مقایسه با NovoRapid®یا انسولین آسپارت که تحت رژیم بازال بولوس 1 بودند، بطور چشمگیری بهبود یافته است.

برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، کاهش هموگلوبین A1Cقابل مقایسه با NovoRapidاست اما مقدار PPGیک ساعت پس از غذا (نه 2 ساعت) با استفاده از انسولین سریع الاثرتر آسپارت نسبت به  انسولین آسپارت در بیماران تحت رژیم بازال بولوس 2 بهبود یافت.

 در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 (onset 1) پس از 26 هفته درمان تصادفی با انسولین سریع الاثرتر آسپارت  نتایج زیر بدست آمد:

·        کاهش چشمگیر هموگلوبین A1Cدرمقایسه با انسولین آسپارت درافراد بالغ مبتلا به دیابت نوع 1 زمانی که  در زمان  صرف غذا تزریق می شود.

·        کاهش قابل مقایسه ی هموگلوبین A1Cهنگامیکه 20 دقیقه پس از شروع غذا تزریق شود و تأثیر آن با تزریق انسولین آسپارت قبل از صرف غذا قابل مقایسه است.

·        کاهش موثرتر پیک قندخون پس از گذشت 2 ساعت  از صرف غذا درمقابل انسولین اسپارت 

·        کاهش موثر پیک قندخون یک ساعت پس ازصرف غذا (a secondary supportive endpoint)

در بیماران مبتلا به دیابت  نوع 2، حاصل تزریق انسولین سریع الاثرتر آسپارت  نتایج زیر بود:

·        مقدارهموگلوبین A1Cدر بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 قابل مقایسه با مقدار کاسته شده از هموگلوبین A1Cاین افراد با تزریق NovoRapidیا انسولین آسپارت بود.

·        کاهش مقدار پیک قندخون یک ساعت پس از صرف غذا 1-hour PPG، a secondary supportive endpoint

·        تأثیر چشمگیری بر کاهش پیک قندخون 2 ساعت پس ازغذا نداشت.

بهبود کنترل PPGبرای دستیابی به مقدار هدف هموگلوبین A1Cدر بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 از اهمیت ویژه ای برخوردار است. کنترل ضعیف PPG(قند خون پس ازغذا) غالباً موجب هایپرگلایسمی بعد از غذا می شود که دارای اثرات منفی گسترده ای بر بیماران است.

 پرفسور Jonesاز دانشگاه Surreyمی گوید: نتایج بدست آمده نشان می دهد که استفاده از انسولین سریع الاثرتر آسپارت برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 موجب بهبود کنترل PPGدر مقایسه با انسولین آسپارت می شود. نتایج هموگلوبین A1C  نیز بهبود چشمگیری را در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نشان می دهد اما این تأثیر در بیماران مبتلا به  دیابت نوع 2 چندان بیشتر از انسولین اسپارات نیست.

 موضوع مهم دیگر اثر بخشی انسولین سریع الاثرتر در تزریق پس از صرف غذا است که تأثیری معادل تزریق انسولین آسپارت  قبل از  غذا برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 دارد، این موضوع  مزایای بالقوه ی فیزیولوژیکی و شیوه ی زندگی، استفاده از این فرمولاسیون سریع الاثرتر را نشان می دهد.

درهر دو تحقیق، پروفایل ایمنی و تحمل انسولین سریع الاثرتر آسپارت و انسولین آسپارت که در تحقیقات قبلی مشخص شده بود، تایید گردید. تفاوت های آشکاری در عوارض جانبی یا پارامترهای ایمنی بین دو گروه تحت درمان مشاهده نشد.

 شایع ترین عارضه ی جانبی گزارش شده در مورد انسولین سریع الاثرتر آسپارت در مطالعات onset 1و onset 2، هیپوگلایسمی بود. تفاوت معنی داری  در میزان کلی هیپوگلایسمی شدید در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 با تزریق انسولین سریع الاثرتر و انسولین آسپارت مشاهده نشد.

منبع:www.medicalnewstoday.com/releases/310957.php